കൊച്ചി: മലയാളിയുടെ കുയിൽ നാദമായിരുന്നു രാധീകാ തിലക്. ലളിത ഗാന സംഗീതത്തിന്റെ കരുത്തുമായെത്തി മലയാളി സിനിമാ പിന്നണി ഗാന രംഗത്ത് ശ്രദ്ധേയമായ വ്യക്തിത്വമാണ് രാധികാ തിലിക്. അവസരങ്ങളുടെ പിന്നാലെ പോകാതെ കിട്ടിയതെല്ലാം സാധ്യതകളാക്കി മാറ്റിയ കലാകാരി. അർബുദ ബാധയെ തുടർന്ന് രാധിക പെട്ടെന്ന് നമ്മെ വിട്ടകന്നു. അണുബാധയെ തുടർന്നുള്ള പനി കടുത്തപ്പോഴായിരുന്നു മരണം. രാധികാ തിലകിന്റെ വിയോഗം ഗായിക സുജാതയ്ക്ക് തീരാനഷ്ടമാണ്. ഇന്നും ആ വിയോഗത്തിന്റെ വേദനയിലാണ് സുജാത. മംഗളം വാരികയിൽ ഗായികയും അടുത്ത ബന്ധവുമായ രാധികയെ സുജാത ഓർക്കുന്നത് ഇങ്ങനെയാണ്.

റെക്കോർഡിംഗില്ലാത്ത വൈകുന്നേരങ്ങളിൽ ഒരു മണിക്കൂർ നീളുന്ന നടത്തം പതിവാണ്. മദ്രാസിലെ വീടിന്റെ ടെറസിലൂടെയുള്ള നടത്തത്തിനിടയിൽ, സ്ഥിരമായി ഫോണിൽ വിളിക്കുന്ന ഒരാളുണ്ട്. രാധികാതിലക്. അമ്മയുടെ അനിയത്തിയുടെ മകളാണെങ്കിലും എനിക്കവൾ സ്വന്തം അനിയത്തിക്കുട്ടിയായിരുന്നു. പലപ്പോഴും മുക്കാൽ മണിക്കൂറോളം ആ സംസാരം നീളും. കുടുംബവും സംഗീതവുമൊക്കെ ആ ചർച്ചയിലേക്ക് കടന്നുവരും.

കുട്ടിക്കാലം മുതൽ എന്റെ പിന്നാലെയുണ്ടാവുമായിരുന്നു, രാധിക. സംഗീതത്തോടും പാട്ടിനോടും ഭയങ്കര താൽപ്പര്യമായിരുന്നു. ഒരു ചേച്ചി എന്നതിലുപരി എന്നിലെ ഗായികയോടായിരുന്നു ഇഷ്ടം. ആരാധനയോടെയാണ് എന്നെ കണ്ടത്. എനിക്കു പിന്നാലെ രാധികയും സിനിമയിലെത്തി. കേരളത്തിലേക്ക് വന്നാൽ ഞാനും ശ്വേതയും രാധികയുടെ തൃപ്പൂണിത്തുറയിലെ വീട്ടിൽ താമസിച്ചിട്ടേ മടങ്ങുകയുള്ളൂ. ഞങ്ങളൊന്നിച്ച് പാട്ടുപാടിയും തമാശകൾ പറഞ്ഞും സമയം പോകുന്നതറിയില്ല. ശ്വേതയുടെ വിവാഹം എറണാകുളത്ത് വച്ച് നടത്താനാണ് തീരുമാനിച്ചത്. അതിന്റെ എല്ലാ ഒരുക്കങ്ങളും നടത്തിയത് രാധികയും ഭർത്താവ് സുരേഷുമായിരുന്നു.

അതുകൊണ്ടുതന്നെ ഞങ്ങൾക്ക് ഒരുതരത്തിലമുള്ള ടെൻഷനും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. ഇടക്കാലത്ത് അസുഖം വന്നപ്പോഴും എന്നോട് ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല. ആരും വിഷമിക്കുന്നത് രാധികയ്ക്കിഷ്ടമല്ല. പോസിറ്റീവ് ആയ കാര്യങ്ങളേ സംസാരിക്കാറുള്ളൂ. എപ്പോഴും സ്മാർട്ടായിരുന്നു. രാധികയും കുടുംബവും പിന്നീട് പനമ്പിള്ളി നഗറിലേക്ക് താമസം മാറി. അതിന് തൊട്ടുമുകളിലായിരുന്നു ശ്വേതയുടെ ഭർത്താവിന്റെ ഫ്ളാറ്റ്. ഞങ്ങൾ അവിടെ താമസിക്കാൻ വരുമ്പോൾ ഭക്ഷണമുണ്ടാക്കരുതെന്ന് രാധികയ്ക്ക് നിർബന്ധമാണ്. രാവിലെയും ഉച്ചയ്ക്കും രാത്രിയിലുമുള്ള ഭക്ഷണം അവളുണ്ടാക്കിവയ്ക്കും. മരിക്കുന്നതിന്റെ രണ്ടുദിവസം മുമ്പുവരെ ഞങ്ങളൊന്നിച്ചുണ്ടായിരുന്നു. അന്നും എന്നോട് പറഞ്ഞു.

''എനിക്ക് പാട്ടിലേക്ക് തിരിച്ചുവരണം, ചേച്ചീ''നിനക്കതിന് കഴിയുമെന്ന് പറഞ്ഞ് സമാധാനിപ്പിച്ചു. എറണാകുളത്തുനിന്ന് മദ്രാസിലേക്ക് വന്നതിന്റെ രണ്ടാംദിവസമാണ് പനി കൂടിയ വിവരമറിഞ്ഞത്. പിന്നീട് കേട്ടത് മരണവാർത്തയായിരുന്നു. ഒരടി കിട്ടിയതുപോലെയായി എനിക്ക്. എന്റെ അനിയത്തി വിടപറഞ്ഞിട്ട് സെപ്റ്റംബർ 20ന് രണ്ടുവർഷം തികയുകയാണ്.തിരിച്ചുവരണമെന്ന അവളുടെ ആഗ്രഹം സാധിക്കാതെ പോയതാണ് എന്റെ ജീവിതത്തിലെ ഏറ്റവും വലിയ സങ്കടം. ഇപ്പോഴും വൈകിട്ട് ടെറസിലൂടെ നടക്കുമ്പോൾ വല്ലാതെ മിസ് ചെയ്യാറുണ്ട്, രാധികയെ.-സുജാത പറയുന്നു.