മലദ്വാരത്തിൽ നിന്ന് പൊറോട്ട! 'ഒരിടത്തിരുന്ന് മുക്കി അയാൾ മലദ്വാരത്തിൽ നിന്ന് ഒരു പ്ലാസ്റ്റിക് കവർ പുറത്തെടുത്തു; അതിൽ പൊറോട്ടയും ഇറച്ചിയുമാണ്; യാതൊരു അറപ്പുമില്ലാതെ അയാളത് കഴിച്ചത് ഓർക്കുമ്പോൾ ഓക്കാനം വരും'; വിചിത്രമായ ജയിൽ അനുഭവങ്ങൾ പങ്കുവെച്ച് വി എം രാധാകൃഷ്ണൻ
കോഴിക്കോട്: കേരളത്തിൽ ഒരുകാലത്ത് മാധ്യമങ്ങളിൽ നിറഞ്ഞുനിന്ന് വ്യക്തിയാണ് ചാക്ക് രാധാകൃഷ്ണൻ എന്ന ഇരട്ടപേരിൽ അറിയപ്പെടുന്ന വിവാദ വ്യവസായി വി എം രാധാകൃഷ്ണൻ. മലബാർ സിമന്റ്സിലെ കരാറുകാരൻ ആയിരുന്നു ഇദ്ദേഹം, അവിടുത്തെ കമ്പനി സെക്രട്ടറി ആയിരുന്ന ശശീന്ദ്രന്റെയും മക്കളുടെയും ആത്മഹത്യയുമായി ബന്ധപ്പെട്ട കേസിൽ അറസ്റ്റിലായതും വലിയ വാർത്തായായിരുന്നു. അങ്ങനെ ജയിലിൽ കഴിഞ്ഞ നാളുകളെക്കുറിച്ചാണ് വി എം രാധാകൃഷ്ണൻ തന്റെ ബ്ലോഗിൽ എഴുതുന്നത്. ആത്മഹത്യ പ്രേരണ കുറ്റം ചുമത്തിയാണ് രാധാകൃഷ്ണനെ സിബിഐ അറസ്റ്റ് ചെയ്തത്. എന്നാൽ ഇതു വരെ കുറ്റം തെളിയിക്കാൻ കഴിഞ്ഞിട്ടില്ല. നിരപരാധിയായ തന്നെ ചില മാധ്യമങ്ങളുടെ സഹായത്തോടെ വേട്ടയാടിയെന്നാണ് രാധാകൃഷ്ണന്റെ പരാതി. സൂര്യ ഗ്രൂപ്പ് എന്ന ഹോട്ടൽ ശൃംഖലയുടെ ഉടമകൂടിയായ രാധാകൃഷ്ണൻ ഇപ്പോൾ പൊള്ളുന്ന കുറേ ജയിൽ അനുഭവങ്ങളാണ് പങ്കുവെക്കുന്നത്.
തന്റെ വ്ളോഗിൽ എഴുതിയ 'ആനക്കാര്യത്തിനിടെ ചേനക്കാര്യം' എന്ന അധ്യായത്തിലാണ് രാധാകൃഷ്ണൻ വിചിത്രമായ അനുഭവങ്ങൾ പങ്കുവെക്കുന്നത്. അതിൽ ഒന്ന് ഇങ്ങനെയാണ്.-'' പുറമെനിന്നുള്ള ഭക്ഷണത്തിന് ജയിലിൽ വിലക്കുണ്ട്. ഒരിക്കൽ കഞ്ചാവുകേസിൽ റിമാൻഡിലായ ഒരാൾ സെല്ലിലെത്തി. ഒരിടത്തിരുന്ന് മുക്കി അയാൾ മലദ്വാരത്തിൽ നിന്നും ഒരു പ്ലാസ്റ്റിക് കവർ പുറത്തെടുത്തു. അതിൽ പൊറോട്ടയും ഇറച്ചിയുമാണ് പൊതിഞ്ഞുവെച്ചിരുന്നത്. യാതൊരു അറപ്പുമില്ലാതെ അയാളത് കഴിച്ചത് ഓർക്കുമ്പോൾ ഇപ്പോഴും ഓക്കാനം വരും. രസികനായി തോന്നിയ മറ്റൊരു കഥാപാത്രം തമിഴ്‌നാട്ടുകാരനാണ്. തെളിച്ചുപറഞ്ഞാൽ വെൽക്കം ടു സെൻട്രൽ ജയിൽ എന്ന ചിത്രത്തിലെ ദിലീപിന്റെ കഥാപാത്രം. എങ്ങനെയും ജയിലിൽ വന്ന് ഭക്ഷണം കഴിച്ച് കഴിയണമെന്നതാണ് അയാളുടെ ജീവിതവൃതമെന്ന് തോന്നിയിട്ടുണ്ട്. ജയിലിൽ കയറാൻ വേണ്ടി അയാൾ അടിപിടി കേസെങ്കിലും ഉണ്ടാക്കിയെടുക്കും. ജയിലിൽ കയറിയാൽ ജാമ്യത്തിനുപോലും ശ്രമിക്കില്ല. സ്വാഭാവിക ജാമ്യം കിട്ടിയാൽ മാത്രം പുറത്തിറങ്ങും. അല്ലെങ്കിൽ ജയിൽ ഭക്ഷണവും സേവിച്ച് അവിടെ കഴിഞ്ഞുകൂടും.''- ഇത്തരത്തിലുള്ള നിരവധി അനുഭവങ്ങാണ് അദ്ദേഹം പങ്കുവെക്കുന്നത്.
വി എം രാധാകൃഷ്ണന്റെ വ്ളോഗിന്റെ പൂർണ്ണരൂപം ഇങ്ങനെയാണ്.
ആനക്കാര്യത്തിനിടെ ചേനക്കാര്യം
ജയിൽ അനുഭവങ്ങൾ പരസ്യപ്പെടുത്താമോ എന്നൊരു സംശയമുണ്ടായിരുന്നു ഇതുവരെ. എം. ശിവശങ്കരന്റെ പുസ്തകം വായിച്ചപ്പോൾ അതു തീർന്നുകിട്ടി. സിവിൽ സർവീസ് തലപ്പത്തെ ഉദ്യോഗസ്ഥന് എഴുതി പുസ്തകമാക്കാമെങ്കിൽ അതിൽ നിയമപരമായ തെറ്റില്ലെന്നാണല്ലോ മനസിലാക്കേണ്ടത്. എന്നാപ്പിന്നെ എന്റെ ജയിൽ അനുഭവങ്ങളും ഇവിടെ കുറിച്ചുകളയാം എന്നൊരു തോന്നൽ. ആനക്കാര്യത്തിനിടയിൽ ചേനക്കാര്യം പറയുംപോലെ. പറയാൻ പോകുന്ന കാര്യങ്ങളിൽ മേമ്പൊടി തീരെയില്ല. ചിലതൊക്കെ അറപ്പോടെ വായിക്കേണ്ടി വരും. അതുകൊണ്ട് ആശ്വത്ഥാമാവിനെയും ആനയെയും കുതിരയെയുമൊന്നും പ്രതീക്ഷിച്ചേക്കരുത്.
മാഫിയ ഡോൺ
ജയിലിൽ എത്തുംവരെ നമ്മളെകുറിച്ചിറങ്ങുന്ന വാർത്തകളൊക്കെ അവിടെയുള്ളവർക്കു കിട്ടും. കൊലപാതകി, നിരവധി കേസുകളിലെ പ്രതി, രാഷ്ട്രീയ സ്വാധീനം അങ്ങനെ വാർത്തകളിൽ എനിക്ക് ലഭിച്ച വർണനകൾ ജയിൽ അന്തേവാസികൾക്കിടയിലും സ്വാധീനം ചെലുത്തിയിരുന്നു. ഗുണ്ടകളും ക്രിമിനലുകളുമൊക്കെയായ അവരുടെ കാഴ്ചപ്പാടിൽ ജയിലിലെത്തുന്നത് ഒരു മാഫിയ ഡോൺ ആണ്. കാഴ്ചക്ക് ഒരു അധോലോക നായകന്റെ പോയിട്ട് സാദാഗുണ്ടയുടെ പോലും ശാരീരിക യോഗ്യതയോ ലുക്കോ ഇല്ലെങ്കിലും അതുക്കുംമേലെയാണ് അവരെന്ന കണ്ടത്. വലിയ ഗുണ്ടാസാമ്രാജ്യം നിയന്ത്രിക്കുന്ന ഡോൺ. അവരുടെ കൂട്ടത്തിലെ പ്രമാണി. അതുകൊണ്ടുതന്നെ ആരാധനയാണ് പ്രകടിപ്പിച്ചത്. ഭയ, ഭക്തി, ബഹുമാനം എന്നൊക്കെ പറയാം. എന്തുവേണമെങ്കിലും ചെയ്തു തരാൻ തയ്യാർ. വെള്ളം കൊണ്ടുതരുന്നതുൾപ്പെടെയുള്ള സഹായങ്ങൾ. സത്യത്തിൽ അവരുടെ ബഹുമാനവും സഹായവും എന്നെ വല്ലാതെ പേടിപ്പിക്കുകയാണ് ചെയ്തത്. അന്നേവരെ ഗുണ്ടാബന്ധങ്ങളിൽ ചെന്നുപെട്ടിട്ടില്ല. ജയിലിലും ആദ്യം. ഭീകര സ്വപ്നങ്ങളിൽ പോലും കാണാൻ ആഗ്രഹിക്കാത്ത കാര്യങ്ങളാണ് ജീവിതത്തിലേക്ക് കടന്നുവരുന്നത്. അതിനിടയിൽ അവരുടെ ആരാധനയും ബഹുമാനവുമൊന്നും ആസ്വദിക്കാവുന്ന മാനസീകാവസ്ഥ പോലുമില്ല. ഞാൻ ഈ നാട്ടുകാരനേയല്ല എന്ന ഭാവത്തിൽ അവിടെ കഴിഞ്ഞുകൂടുകയേ നിർവാഹമുണ്ടായിരുന്നുള്ളു.
കാന്റീനിൽ ഭക്ഷണം ഉണ്ടാക്കുന്നത് ജയിൽ അന്തേവാസികളാണ്. അതാണ് ജയിൽ ചപ്പാത്തിയും ചിക്കനുമൊക്കെയായി വിൽപ്പനക്കെത്തുന്നതും. ഒരുദിവസം അടുക്കള ജോലിക്ക് പോയ ഒരാൾ എനിക്ക് സെല്ലിന്റെ ചെറിയ വിടവിലൂടെ ചപ്പാത്തിയും ചിക്കൻകറിയും കൊണ്ടുവന്നു തന്നു. ആരും കാണുന്നില്ലല്ലോ എന്ന് പേടിയോടെ ചുറ്റുംനോക്കി. മറ്റൊരു പുലിവാലു പിടിക്കാൻ വയ്യ. ഭക്ഷണം വേണ്ടെന്ന് പറഞ്ഞത് അയാൾക്ക് ഇഷ്ടമായില്ല. അയാൾക്ക് അതൃപ്തി തോന്നേണ്ടെന്ന് കരുതി വാങ്ങി. സെല്ലിൽ കൂടെ ഉണ്ടായിരുന്നവർക്ക് അത് നൽകിയപ്പോൾ അവർ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി. എനിക്ക് കഴിക്കാൻ വയ്യാഞ്ഞിട്ടാണെന്ന് പറഞ്ഞു. ജയിലിൽ ചെന്നതിൽ പിന്നെ ഭക്ഷണം കഴിക്കാൻ കഴിഞ്ഞിരുന്നില്ലെന്നതാണ് സത്യം.
ചപ്പാത്തിയും ചോറും
രാവിലെയും വൈകീട്ടും ചപ്പാത്തിയാണ് ജയിൽ ഭക്ഷണം. ഒരാൾക്ക് ആറെണ്ണമൊ/ എട്ടെണ്ണമോ ഒക്കെ വെച്ച് ധാരാളം ചപ്പാത്തി കിട്ടും. ഉച്ചയ്ക്ക് ചോറും. മീൻ, ഇറച്ചി, പച്ചക്കറി, കടല എന്നിങ്ങനെ ദിവസവും കറി മാറും. രക്തത്തിൽ പഞ്ചസാരയുടെ അളവ് കുറവായിരുന്നതിനാൽ കുറച്ച് പഞ്ചസാര വാങ്ങി കടലാസിൽ പൊതിഞ്ഞ് വെച്ചിരുന്നു. രാവിലെ ഒരു ചപ്പാത്തി കുറച്ച് പഞ്ചസാര ചേർത്ത് കഴിക്കും. കറി വാങ്ങാറില്ല. ബാക്കി ചപ്പാത്തി സഹതടവുകാർക്ക് കൊടുക്കാറാണ് പതിവ്. ഉച്ചയ്ക്കും ഒന്നോ രണ്ടോ സ്പൂൺ ചോറ് എടുത്ത് ബാക്കിയും കൈമാറും. വൈകീട്ടും ഒരു ചപ്പാത്തി. ചിലപ്പോൾ അതും ഒഴിവാക്കി അത്താഴപട്ടിണി കിടക്കും. ജയിലിലെ സാഹചര്യത്തിൽ ഭക്ഷണം തൊണ്ടയിൽ നിന്നിറങ്ങണ്ടേ. എന്തായാലും ആഹാരം ക്രമപ്പെടുത്തിയതിനാൽ യാതൊരു ശാരീരിക അദ്ധ്വാനവുമില്ലാതെ കഴിഞ്ഞിട്ടും ശരീരത്തിൽ ദുർമേദസ് കൂടിയില്ല. ജയിലിൽ പോകുമ്പോഴുണ്ടായിരുന്ന 68 കിലോ ശരീരഭാരം തിരിച്ചെത്തിയപ്പോൾ 55 കിലോയായി കുറഞ്ഞു. ഭക്ഷണം നിയന്ത്രിച്ചാൽ തന്നെ അമിതഭാരം കുറയ്ക്കാനാവുമെന്ന് ഇതിൽപരമൊരു അനുഭവസാക്ഷ്യം വേറെയില്ല.
പലതരത്തിലുള്ള ക്രിമിനലുകളായ സഹതടവുകാർക്കൊന്നും യഥാർത്ഥ ഫോൺ നമ്പർ നൽകരുതെന്ന് ജയിൽ അധികൃതർ മുന്നറിയിപ്പ് നൽകിയിരുന്നു. അതിനാൽ ചോദിച്ചവരോടൊക്കെ ഇല്ലാത്ത നമ്പറുകൾ പറഞ്ഞു. എന്നിട്ടും ജയിലിൽ നിന്നിറങ്ങിയശേഷം ഒരു അന്തേവാസിയുടെ ഫോൺ വന്നു. അയാൾ എങ്ങനെയാണ് എന്റെ നമ്പർ തപ്പിയെടുത്തതെന്ന് അറിയില്ല. എനിക്ക് സെല്ലിന്റെ വിടവിലൂടെ ചപ്പാത്തിയും ചിക്കനും കൊണ്ടുതന്നയാളാണ്. റിയൽഎസ്റ്റേറ്റുമായി ബന്ധപ്പെട്ട കാര്യത്തിന് നേരിട്ട് കാണണം എന്നതായിരുന്നു ആവശ്യം. എങ്ങനെ ഒഴിവാക്കണമെന്നായി എന്റെ ചിന്ത. വീണ്ടും വിളി വന്നപ്പോൾ നമ്പർ ബ്ലോക്ക് ചെയ്തു. എന്നിട്ടും അയാൾ എന്നെ കാണാൻ രണ്ടുതവണ പാലക്കാട്ടെത്തി. ഭാഗ്യത്തിന് അയാൾ വന്നപ്പോഴൊന്നും ഞാൻ പാലക്കാട്ട് ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. നേരെ അയാളുടെ മുന്നിൽ ചെന്ന് പെട്ടിരുന്നെങ്കിൽ എന്താവുമായിരുന്നു എന്ന കാര്യത്തിൽ ഒരുനിശ്ചയവുമില്ല.
പൊറോട്ട കടത്തിയ വഴി
പുറമെനിന്നുള്ള ഭക്ഷണത്തിന് ജയിലിൽ വിലക്കുണ്ട്. ഒരിക്കൽ കഞ്ചാവുകേസിൽ റിമാൻഡിലായ ഒരാൾ സെല്ലിലെത്തി. ഒരിടത്തിരുന്ന് മുക്കി അയാൾ മലദ്വാരത്തിൽ നിന്നും ഒരു പ്ലാസ്റ്റിക് കവർ പുറത്തെടുത്തു. അതിൽ പൊറോട്ടയും ഇറച്ചിയുമാണ് പൊതിഞ്ഞുവെച്ചിരുന്നത്. യാതൊരു അറപ്പുമില്ലാതെ അയാളത് കഴിച്ചത് ഓർക്കുമ്പോൾ ഇപ്പോഴും ഓക്കാനം വരും. രസികനായി തോന്നിയ മറ്റൊരു കഥാപാത്രം തമിഴ്‌നാട്ടുകാരനാണ്. തെളിച്ചുപറഞ്ഞാൽ വെൽക്കം ടു സെൻട്രൽ ജയിൽ എന്ന ചിത്രത്തിലെ ദിലീപിന്റെ കഥാപാത്രം. എങ്ങനെയും ജയിലിൽ വന്ന് ഭക്ഷണം കഴിച്ച് കഴിയണമെന്നതാണ് അയാളുടെ ജീവിതവൃതമെന്ന് തോന്നിയിട്ടുണ്ട്. ജയിലിൽ കയറാൻ വേണ്ടി അയാൾ അടിപിടി കേസെങ്കിലും ഉണ്ടാക്കിയെടുക്കും. ജയിലിൽ കയറിയാൽ ജാമ്യത്തിനുപോലും ശ്രമിക്കില്ല. സ്വാഭാവിക ജാമ്യം കിട്ടിയാൽ മാത്രം പുറത്തിറങ്ങും. അല്ലെങ്കിൽ ജയിൽ ഭക്ഷണവും സേവിച്ച് അവിടെ കഴിഞ്ഞുകൂടും.
ആശ്വാസ കണ്ണീർ
റിമാൻഡുമായി ബന്ധപ്പെട്ട നടപടിക്രമങ്ങളുടെ ഭാഗമായി രണ്ട് പ്രമുഖ രാഷ്ട്രീയ നേതാക്കൾ അക്കാലത്ത് ജയിലിലെത്തും. അവർ എന്റെ സെല്ലിൽ വരും. മുതിർന്നയാൾ നേരത്തെ കിടക്കും. മറ്റേയാൾ രാത്രിവൈകുവോളം സംസാരിച്ചിരിക്കും. എല്ലാം മനസുതുറന്നു പറയും. എന്നെ ആശ്വസിപ്പിച്ചുകൊണ്ടാണ് പറഞ്ഞു തുടങ്ങുക. വ്യക്തിപരമായ കാര്യങ്ങളൊക്കെ പറഞ്ഞ് കുടുംബവിശേഷത്തിലേക്ക് കടന്നാൽ പൊട്ടിക്കരയും. പിന്നെ അദ്ദേഹത്തെ ഞാൻ ആശ്വസിപ്പിക്കേണ്ടതായി വരും. അവിടെ ഏകാന്ത തടവിൽ പാർപ്പിച്ചിരുന്ന പേരുകേട്ട മറ്റൊരാൾ ഉണ്ടായിരുന്നു. ഈ രാഷ്ട്രീയ നേതാക്കളിൽ നിന്നും എന്റെ നിരപരാധിത്വം മനസിലാക്കിയിട്ടോ എന്തോ എന്നോട് വലിയ സ്‌നേഹം പ്രകടിപ്പിച്ചിരുന്നു.
ഏകാന്ത തടവുകാരന്റെ സെല്ലിന് സമീപത്തുകൂടിയാണ് കുളിക്കാൻ പോവുക. എന്നെ കാണുന്നമാത്രയിൽ സെല്ലിൽ നിന്നും രാധാകൃഷ്‌ണേട്ടാ... എന്നു നീട്ടി വിളിക്കും. ഏകാന്ത തടവായതിനാൽ അവിടെ പോയി കാണാൻ പാടുണ്ടോ എന്നത് നിശ്ചയമില്ലായിരുന്നു. പക്ഷേ, അവിടെ പോയാലും ജയിൽ അധികാരികൾ കണ്ടില്ലെന്ന് നടിക്കാനെ തരമുള്ളു എന്ന് മനസിലാക്കിയിരുന്നു. കാരണം, ആ ഏകാന്ത തടവുകാരനെ അവർ ഭയപ്പെട്ടിരുന്നു. സെല്ലിന് അടുത്തെത്തിയാൽ ആദ്യം ചോദിക്കുക, എന്തെങ്കിലും ബുദ്ധിമുട്ടുണ്ടോ എന്നാണ്. ജയിലിൽ ആരെങ്കിലും ഉപദ്രവിക്കുന്നുണ്ടോ എന്നും തിരക്കും. രാധാകൃഷ്‌ണേട്ടന് എന്തെങ്കിലും പ്രയാസം ഉണ്ടാക്കിയാൽ ഞാൻ വന്ന് കൈകാര്യം ചെയ്യുമെന്ന് ഉദ്യോഗസ്ഥരോട് ഉൾപ്പെടെ പറഞ്ഞിട്ടുണ്ടെന്ന് പറഞ്ഞ് ധൈര്യം തരും. അന്നവിടെ കഴിയുമ്പോൾ ആ വാക്കുകൾ മാനസിക പിന്തുണ നൽകിയിരുന്നോ എന്ന് ഞാൻ ഇപ്പോഴും മനസിനോട് ചോദിക്കാറുണ്ട്. ഒരു പ്രശ്‌നങ്ങളുമില്ലെന്ന് മറുപടി നൽകി ക്ഷേമാന്വേഷണം നടത്തിയാണ് അവിടെ നിന്നും തിരിച്ചുപോരാറ്.
വേനൽകാലത്ത് പാറമടയിലെ പച്ചനിറമുള്ള വെള്ളമാണ് പ്രാഥമികാവശ്യങ്ങൾക്ക് ഉപയോഗിക്കുന്നതിനായി ജയിലിൽ എത്തിക്കുക. ലോറിയിൽ കൊണ്ടുവരുന്ന വെള്ളം ടാങ്കുകളിൽ നിറയ്ക്കും. കുളിക്കാനും വസ്ത്രം അലക്കാനും ശുചിമുറിയിലും ആ വെള്ളമാണ് ഉപയോഗിക്കേണ്ടത്. റിമാൻഡ് കാലാവധി കഴിഞ്ഞ് പുറത്തിറങ്ങുമ്പോഴേക്കും ചൊറിയും ചിരങ്ങും വരാതിരുന്നാൽ ഭാഗ്യമെന്നേ കരുതാൻ പറ്റൂ.
എ.സി. സെല്ല് എവിടെ?
രാഷ്ട്രീയക്കാർ മാത്രമല്ല ഉന്നത ഉദ്യോഗസ്ഥരും അന്തേവാസികളായെത്തി. ഇതര സംസ്ഥാനക്കാരനായ ഒരു സിവിൽ സർവ്വീസ് ഉദ്യോഗസ്ഥനായിരുന്നു സിബിഐ. കേസിൽ പ്രതിയായെത്തിയത്. മറ്റാരെയോ കുടുക്കിയ കൂട്ടത്തിൽ കേസിലേക്ക് വലിച്ചിഴച്ചതായാണ് തോന്നിയത്. കാഴ്ചയിലും സംസാരത്തിലും പെരുമാറ്റത്തിലും അത്രയേറെ മാന്യനും സത്യസന്ധനുമായിരുന്നു അയാൾ. വെറുമൊരു കൈക്കൂലിക്കാരന്റെ രീതികളായിരുന്നില്ല അയാളിൽ ഞാൻ കണ്ടത്. വടക്കേഇന്ത്യൻ സംസ്ഥാനത്തുള്ള ബന്ധുക്കൾ സന്ദർശകരായി എത്താനുള്ള പ്രാപ്തിപോലും ഇല്ലാത്തവരായിരുന്നു. അദ്ദേഹത്തിന്റെ സങ്കടങ്ങൾ കേൾക്കാനായി കുറേയേറെ സമയം നീക്കിവെച്ചു. റിമാൻഡ് തടവുകാരനായെത്തിയ ഒരു പൊതുമേഖലാ സ്ഥാപനത്തിന്റെ മാനേജിങ് ഡയറക്ടർ വന്ന ഉടനെ ചോദിച്ചത് ഈ സെല്ലിലാണോ കിടക്കുന്നതെന്നാണ്. അതെ എന്ന് മറുപടി പറഞ്ഞപ്പോൾ എ.സി.യുള്ള സെല്ലൊന്നും കിട്ടിയില്ലേയെന്നായി. ഞാൻ ഇവിടെയാണെന്നും എ.സി. സെല്ലിന്റെ കാര്യം അറിയില്ലെന്നും പറഞ്ഞൊഴിഞ്ഞു.
എ.സി. സെല്ലിൽ ഇടാൻ നിർദ്ദേശിച്ചാണ് തന്നെ കൊണ്ടുവന്നിട്ടുള്ളതെന്നും ഉടനെ അവിടേക്ക് മാറ്റുമെന്നും അപ്പോൾ എന്റെ കാര്യംകൂടി പരിഗണിക്കാമെന്നും അദ്ദേഹം പറഞ്ഞപ്പോൾ മറുപടി നൽകിയില്ല. രാത്രി പത്തുമണിയായിട്ടും എ.സി. സെല്ലിന്റെ കാര്യത്തിൽ നടപടിയാവാതെ വന്നത് അദ്ദേഹത്തെ രോഷാകുലനാക്കി. തനിക്ക് സൗകര്യപ്രദമായ മുറി അനുവദിക്കാൻ വൈകിക്കുന്നവരെ പാഠംപഠിപ്പിക്കുമെന്നായി. വളരെ സാവകാശത്തിൽ ഇടപെട്ടു. ഇവിടെ അങ്ങനെയൊരു സംവിധാനമില്ലെന്നും ഇനി ഇതുമായി പൊരുത്തപ്പെടാൻ നോക്കണമെന്നും പറഞ്ഞു മനസിലാക്കിച്ചു. അപ്പോഴാണറിഞ്ഞത് അദ്ദേഹത്തെ പറഞ്ഞുപറ്റിച്ചത് സ്വന്തം അഭിഭാഷകനാണെന്നത്. ജയിലിൽ എല്ലാം ഏർപ്പാടാക്കിയിട്ടുണ്ടെന്ന് അഭിഭാഷകൻ പറഞ്ഞു ധരിപ്പിച്ചിരുന്നു. പാവം അത് വിശ്വസിച്ചാണെത്തിയത്. പിന്നീടങ്ങോട്ട് വാതിലില്ലാത്ത / പാതി വാതിലോട് കൂടിയ ശുചിമുറിയിൽ പോകുമ്പോഴും പച്ചനിറമുള്ള പാറമടയിലെ വെള്ളത്തിൽ കുളിക്കുമ്പോഴുമൊക്കെ അദ്ദേഹം തന്നെതന്നെയും അഭിഭാഷകനെയും ശാപവാക്കുകളാൽ പൊതിഞ്ഞ് കഴിഞ്ഞുകൂടി.
ഓർമ്മ ശരിയാണെങ്കിൽ പതിനഞ്ചുദിവസം കൂടുമ്പോൾ ഡോക്ടർ എത്തി പരിശോധിക്കുമായിരുന്നു. എന്റെ രക്തസമ്മർദ്ദം 70-110 നിലയിൽ മാറ്റമില്ലാതെ തുടർന്നത് അവരെ വല്ലാതെ അത്ഭുതപ്പെടുത്തി. ജയിലിലെ സാഹചര്യങ്ങളും മാനസിക സംഘർഷവും, സ്വാഭാവികമായും ബി.പി. കൂടണം. ഇനി എനിക്ക് ഹൃദയം തന്നെ ഇല്ലാത്ത സ്ഥിതിയാണോ എന്നൊരു സംശയം ഞാൻ തന്നെ മുന്നോട്ട് വെച്ചു. തികഞ്ഞ അനുകമ്പയായിരുന്നു അവർ എന്നോട് പ്രകടിപ്പിച്ചത്. മനസിന്റെ ശുദ്ധിയാണ് ഇത് കാണിക്കുന്നതെന്നായി അവർ. എല്ലാം അതിജീവിക്കാൻ കഴിയുമെന്നും ഇതേനില തുടരണമെന്നും ചഞ്ചലപ്പെടരുതെന്നും അവർ പറഞ്ഞു. അവരുടെ വാക്കുകൾ വല്ലാത്ത ആശ്വാസം പകരുന്നതായിരുന്നു. എന്റെ നിരപരാധിത്വം തിരിച്ചറിയപ്പെടുന്നതിന്റെ ആശ്വാസം.
വാൽക്കഷ്ണം: ജനാധിപത്യത്തിന്റെ നാലാംനെടുതൂണിനെ പരസ്യമായി വിമർശിച്ച് പല ഉന്നതരും രംഗത്ത് സജീവമാണ്. മീഡിയ ശരിയായ രീതിയിലല്ല പ്രവർത്തിക്കുന്നത്, വിഷയങ്ങളെ മുൻവിധിയോടെ സമീപിക്കുന്നു, തെറ്റായ കാര്യങ്ങൾ വരെ പ്രചരിപ്പിക്കുന്നു, ശത്രുതാമനോഭാവം പുലർത്തി വേട്ടയാടുന്നു, മീഡിയ പ്രചാരണത്തിന് പിന്നിൽ താൽപര്യങ്ങളുണ്ട് അങ്ങനെ നീളുന്നു ആക്ഷേപങ്ങളുടെ പട്ടിക. ഇങ്ങനെ പറയുന്നവരോട് ചോദിക്കാനുള്ളത്, നിങ്ങളാരും ഒരിക്കലും മീഡിയയെ ദുരുപയോഗപ്പെടുത്തിയിട്ടില്ലേ? മീഡിയയുടെ താൽപ്പര്യങ്ങൾക്കനുസരിച്ച് നിൽക്കാത്ത എത്രപേരുണ്ട്? മീഡിയ വാർത്തയുടെ പേരിൽ ഒരു വിശദീകരണത്തിനുള്ള അവസരം പോലും നൽകാതെ നിങ്ങൾ ഒറ്റപ്പെടുത്തുകയും മാറ്റിനിർത്തുകയും കുറ്റപ്പെടുത്തുകയും നടപടി സ്വീകരിക്കുകയും ചെയ്തവരില്ലേ? വാർത്തയ്ക്കപ്പുറം വസ്തുതാന്വേഷണത്തിന് പോലും മുതിരാതെ ക്രൂശിച്ചിട്ടില്ലേ? ഇനി താൽപര്യമുള്ള വിഷയമാണെങ്കിലോ, മീഡിയ പറഞ്ഞാലും കേൾക്കാത്ത ഭാവത്തിൽ ഇരിക്കാറല്ലേ പതിവ് ? ഇതൊക്കെ ചെയ്തിട്ടും ഇവർക്കൊക്കെ മീഡിയയെ വിമർശിക്കാൻ എന്ത് അവകാശമാണുള്ളതെന്നാണ് സംശയം. വേട്ടയാടപ്പെടുമ്പോഴെ ഇരയുടെ വേദനയും മനസും സ്വയം മനസിലാക്കാൻ കഴിയൂ. അതിനുള്ള അവസരം വന്നുചേരുമ്പോഴേ ചെയ്തുകൂട്ടിയ നീതികേടിലേക്ക് തിരിഞ്ഞു നോക്കാൻ തോന്നൂ. - വി എം രാധാകൃഷ്ണൻ തന്റെ ബ്ളോഗിൽ വ്യക്തമാക്കുന്നു.
