'ഇത് വേണുവിനുള്ള പാട്ടാണ്; ഞാൻ പാടിയാൽ ശരിയാവില്ല; ദയവായി എന്നെ ഒഴിവാക്കിത്തരണം'; സ്‌ക്രീനിൽ രംഗം പ്രോജക്ട് ചെയ്ത് കണ്ടശേഷം യേശുദാസ് പറഞ്ഞതിങ്ങനെ; അയ്യപ്പപ്പണിക്കരുടെ കവിത 'വേനൽ' എന്ന സിനിമയിൽ ഇടംപിടിച്ചത് നെടുമുടി വേണുവിന്റെ ശബ്ദത്തിൽ
തിരുവനന്തപുരം: മലയാളത്തിൽ എന്നല്ല ഇന്ത്യൻ സിനിമ ലോകത്ത് തന്നെ പകരക്കാരനില്ലാത്ത ഒരു അഭിനേതാവാണ് നെടുമുടി വേണു. നായകൻ, വില്ലൻ, സ്വഭാവനടൻ അങ്ങനെ ഏത് വേഷവും നെടുമുടി എന്ന പ്രതിഭയുടെ കൈകളിൽ ഭദ്രമായിരുന്നു.
കോളേജിൽ പഠിക്കുന്ന സമയത്ത് തോപ്പിൽ ഭാസിയുടെ 'ഒരു സുന്ദരിയുടെ കഥ' എന്ന സിനിമയിൽ മുഖം കാണിച്ചിരുന്നു. ഈ സമയത്താണ് കാവാലം നാരായണപ്പണിക്കരെ പരിചയപ്പെടുന്നത്. തുടർന്ന് അദ്ദേഹത്തിന്റെ നാടകസംഘത്തിൽ വേണു സജീവമായി. ഭരത് ഗോപി അടക്കമുള്ള മഹാ നടന്മാരുമായി ഇവിടെ വച്ചാണ് അടുപ്പമുണ്ടാകുന്നത്.
ഇതിനിടെ കുറച്ചുകാലം ജവഹർ ബാലഭവനിൽ നാടക അദ്ധ്യാപകനായും സേവനം അനുഷ്ഠിച്ചു. കടമ്പ പോലെയുള്ള കാവാലത്തിന്റെ പ്രശസ്ത നാടകങ്ങളിൽ അഭിനയിച്ചു. ഇതിനൊപ്പം തന്നെ കലാകൗമുദിയിൽ പത്രപ്രവർത്തകനായും ജോലിനോക്കി. സിനിമയുമായി ബന്ധപ്പെട്ടുള്ള നിരവധി പ്രതിഭാശാലികളുമായി ഈ സമയത്താണ് നെടുമുടി വേണു അടുത്ത ബന്ധം സ്ഥാപിക്കുന്നത്.
സ്വതസിദ്ധമായ അഭിനയവും ശരീരഭാഷയും സംഭാഷണ അവതരണത്തിലെ വ്യത്യസ്തതയും നെടുമുടിയുടെ കഥാപാത്രങ്ങൾക്ക് കരുത്തേകി. ഇതിനൊപ്പം കവിതകളും ഗാനങ്ങളും തനിമ ചോരാതെ വേദികളിൽ അടക്കം അവതരിപ്പിച്ചും നെടുമുടി വേണു ആരാധകരുടെ മനം കവർന്നു.
കാവാലം നാരായണപ്പണിക്കരുമായുള്ള നെടുമുടി വേണുവിന്റെ ബന്ധം അത്രത്തോളം ആഴമേറിയതായിരുന്നു. അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഒരു കവിത സിനിമയിൽ തന്റെ സ്വന്തം ശബ്ദത്തിൽ അവതരിപ്പിക്കാനും നെടുമുടി വേണുവിന് സാധിച്ചു. അതിന് വഴി തുറന്നതാകട്ടെ സംവിധായകൻ ലെനിൻ രാജേന്ദ്രനും.
സ്വന്തം തലമുറയിലെ വായനാശീലമുള്ള മിക്ക ചെറുപ്പക്കാരെയും പോലെ അയ്യപ്പപ്പണിക്കരുടെ കവിത ആവേശമായി മനസ്സിൽ കൊണ്ടുനടന്നയാളാണ് ലെനിൻ. കാൽപനികതയെ കുറിച്ചുള്ള എല്ലാ പരമ്പരാഗത സങ്കൽപങ്ങളും അഴിച്ചുപണിത, അസാധാരണമായ സാമൂഹ്യ രാഷ്ട്രീയധ്വനികളും പ്രതിധ്വനികളും നിറഞ്ഞ ആ കവിതകളോട് വിദ്യാർത്ഥി ജീവിത കാലം മുതലേയുണ്ട് ലെനിന് പ്രണയം. ആദ്യമായി സംവിധാനം ചെയ്യുന്ന സിനിമയിൽ പണിക്കർ സാറിന്റെ ഒരു കവിതയുണ്ടാവണം എന്ന് മോഹിച്ചുപോയതും അതുകൊണ്ടുതന്നെ.
ഏറെ പ്രിയപ്പെട്ട 'പകലുകൾ, രാത്രികൾ' എന്ന രചനയായിരുന്നു മനസ്സിൽ. ''നീ തന്നെ ജീവിതം സന്ധ്യേ നീ തന്നെ മരണവും സന്ധ്യേ നീ തന്നെ ഇരുളുന്നു നീ തന്നെ മറയുന്നു നീ തന്നെ നീ തന്നെ സന്ധ്യേ'' എന്ന് തുടങ്ങുന്ന സാമാന്യം ദീർഘമായ ആ കവിത ''വേനൽ'' എന്ന സിനിമയ്ക്ക് ഇണങ്ങും വിധം വെട്ടിച്ചുരുക്കുക എളുപ്പമായിരുന്നില്ല. ഇഷ്ടപ്പെട്ട വരികൾ പലതും ഒഴിവാക്കേണ്ടി വന്നു. എന്തു ചെയ്യാം. സിനിമയാകുമ്പോൾ ചില്ലറ ഒത്തുതീർപ്പുകൾക്ക് വഴങ്ങിയല്ലേ പറ്റൂ.
കവിത സിനിമയിൽ ചേർക്കാനുള്ള അനുമതി വേണം ഇനി. മടിച്ചുമടിച്ചാണ് ലെനിൻ അയ്യപ്പപ്പണിക്കരെ ഫോൺ ചെയ്തത്. സിനിമയുടെ വഴികളോട് ബോധപൂർവം അകൽച്ച പാലിക്കുന്ന വ്യക്തിയല്ലേ. എങ്ങനെ പ്രതികരിക്കും എന്നറിയില്ല. ചിലപ്പോൾ പൊട്ടിത്തെറിച്ചാലോ? പക്ഷേ തികച്ചും ശാന്തമായിരുന്നു കവിയുടെ പ്രതികരണം. ''ഇതിനെന്തിനാണ് എന്റെ സമ്മതം? എടുത്തുപയോഗിച്ചാൽ പോരേ?'' അത്ഭുതത്തോടെ അദ്ദേഹം ചോദിച്ചു.
ശ്വാസം നേരെ വീണത് അപ്പോഴാണെന്ന് സംവിധായകൻ. കാമ്പസ് ജീവിതകാലം മുതൽ ഒരുമിച്ചിരുന്നു താളമിട്ടു പാടിയിരുന്ന കവിതയായതിനാൽ സിനിമയിലും അതേ ഈണം തന്നെ മതിയെന്ന് നേരത്തേ തീരുമാനിച്ചുറച്ചിരുന്നു ലെനിൻ; രംഗത്ത് അത് പാടി അഭിനയിക്കുന്നത് നെടുമുടി വേണു ആവണമെന്നും. വേണുവിന്റെ ശബ്ദത്തിൽ കേൾക്കുമ്പോൾ ഏതു കവിതക്കും ഒരു പ്രത്യേക ആസ്വാദ്യതയുണ്ട്.
മറ്റാര് പാടിയാലും ആ എഫക്ട് കിട്ടില്ല. വേണു സ്റ്റേജിൽ പാടിക്കൊണ്ടിരിക്കുമ്പോൾ തന്നെ ലൈവ് ആയി റെക്കോർഡ് ചെയ്യാൻ തീരുമാനിച്ചത് അതുകൊണ്ടാണ്. പശ്ചാത്തല സംഗീതത്തിന്റെ അകമ്പടിയില്ലാത്ത അത്തരമൊരു കവിതാലാപനം അന്നത്തെ മലയാള സിനിമാന്തരീക്ഷത്തിൽ ഒരു പുതുമയാണ്. ആളുകൾ അതെങ്ങനെ സ്വീകരിക്കും എന്ന കാര്യത്തിലേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ ആശങ്ക. യേശുദാസോ ജയചന്ദ്രനോ ഒഴിച്ചുള്ള ഗായകശബ്ദങ്ങളെ മലയാളികൾ ഉൾക്കൊള്ളാൻ മടിച്ചിരുന്ന കാലം. പടം പൂർത്തിയായശേഷം ഡബിൾ പോസിറ്റീവുമായി വിതരണക്കാരെ കാണാൻ പോയപ്പോഴാണ് പ്രശ്‌നത്തിന്റെ ഗൗരവം ലെനിനും കൂട്ടർക്കും പിടികിട്ടിയത്.
പടം കണ്ട പ്രമുഖ വിതരണക്കാരിൽ പകുതി പേരും പിന്മാറി. ബാക്കിയുള്ളവർ ഒരേ സ്വരത്തിൽ പറഞ്ഞു: അയ്യപ്പപ്പണിക്കരുടെ കവിത യേശുദാസിന്റെ സ്വരത്തിൽ വീണ്ടും റെക്കോർഡ് ചെയ്ത് ഉൾപ്പെടുത്തിയാൽ പടം വിതരണത്തിനെടുക്കുന്നത് പരിഗണിക്കാം. ഗത്യന്തരമില്ലാതെ ആ ആവശ്യം അംഗീകരിക്കേണ്ടി വരുന്നു ''വേനലി''ന്റെ ശിൽപികൾക്ക്. പടം പുറത്തിറങ്ങുകയാണല്ലോ പ്രധാനം.
അടുത്ത ദിവസം തന്നെ കവിത യേശുദാസിന്റെ ശബ്ദത്തിൽ റെക്കോർഡ് ചെയ്യാൻ തരംഗിണിയിൽ എത്തുന്നു ലെനിനും പടത്തിന്റെ സംഗീതസംവിധായകൻ എം ബി ശ്രീനിവാസനും. യേശുദാസ് സ്റ്റുഡിയോകൾ തോറും പറന്നു നടന്നു പാടുന്ന കാലമാണ്. തിരക്കിനിടെ സമയമുണ്ടാക്കി ഒരു വൈകുന്നേരം ദാസ് വന്നു. സ്‌ക്രീനിൽ രംഗം പ്രോജക്ട് ചെയ്ത് രണ്ടുമൂന്നു വട്ടം കണ്ടു. പിന്നെ സംവിധായകനെ അടുത്തു വിളിച്ചു പറഞ്ഞു: ''ഇത് വേണുവിനുള്ള പാട്ടാണ്; ഞാൻ പാടിയാൽ ശരിയാവില്ല. ദയവായി എന്നെ ഒഴിവാക്കിത്തരണം.'' കേട്ടുനിന്നവർക്കെല്ലാം ആശ്ചര്യം. ലെനിന് ആശ്വാസവും.
''ദാസ് എന്തുകൊണ്ടാണ് അന്നങ്ങനെ പറഞ്ഞത് എന്നറിയില്ല. വേണുവിന്റെ ആലാപന ശൈലി അദ്ദേഹത്തിന് ഇഷ്ടപ്പെട്ടിരിക്കാം. അല്ലെങ്കിൽ സ്‌ക്രീനിലെ വേണുവിന്റെ ചുണ്ടനക്കത്തിനൊത്ത് പാടാനുള്ള പ്രയാസവുമാകാം. എന്തായാലും സിനിമക്ക് അത് ഗുണം ചെയ്തു എന്നു തന്നെയാണ് എന്റെ വിശ്വാസം.'' കാവാലം എംബിഎസ് ടീമിന്റെ മികച്ച ഗാനങ്ങൾ ഉണ്ടായിട്ടുപോലും ''വേനൽ'' പുറത്തിറങ്ങിയ ഉടൻ ജനം പ്രത്യേകിച്ച് യുവാക്കൾ ഏറ്റെടുത്തത് നെടുമുടി വേണു പാടിയ കവിതയാണ്.
കേരളത്തിലെ കാമ്പസുകളിൽ അന്ന് നിലനിന്നിരുന്ന ബൗദ്ധികാന്തരീക്ഷമാകാം ഒരു കാരണം. കവികൾക്കും നോവലിസ്റ്റുകൾക്കും പ്രാസംഗികർക്കുമൊക്കെ സിനിമാതാരങ്ങളേക്കാൾ ഗ്ലാമറുണ്ടായിരുന്ന കാലമല്ലേ? യാത്രക്കിടയിലും മറ്റും പരിചയപ്പെടുന്ന അജ്ഞാതരായ ആളുകൾ ആ വരികൾ ആവേശപൂർവംമൂളിക്കേൾപ്പിക്കുമ്പോൾ ആഹ്ലാദം തോന്നും ലെനിന്.
അയ്യപ്പപ്പണിക്കരോട് പലരും ചോദിച്ചിട്ടുണ്ട് സിനിമക്ക് പാട്ടെഴുതിക്കൂടേ എന്ന്. വിനയപൂർവം ഒഴിഞ്ഞുമാറിയിട്ടേയുള്ളൂ അദ്ദേഹം. സിനിമ തനിക്ക് പറ്റിയ ഇടമല്ലെന്ന് ബോധ്യമുള്ളതുകൊണ്ടാവാം. എന്നിട്ടും വിധി ഒരു നാൾ പണിക്കരെ ''പാട്ടെഴുത്തുകാര''നാക്കി. എഴുതിയ പാട്ട് ഹിറ്റുമായി.
പിന്നീടെപ്പോൾ സംവിധായകൻ ലെനിൻ രാജേന്ദ്രനെ വഴിക്കുവെച്ചു കാണുമ്പോഴും സ്വതഃസിദ്ധമായ ശൈലിയിൽ കളിയും കാര്യവും കലർത്തി കവി പറയും: ''ഇത്രേം കവിത എഴുതിക്കൂട്ടിയിട്ടെന്താ കാര്യം? തന്റെ പടത്തിൽ പാട്ടെഴുതിയ ആളായിട്ടാ ഇപ്പോ നാട്ടുകാർ എന്നെ അറിയുക. നന്ദിയുണ്ട്....'' കണ്ണിറുക്കി ചിരിച്ചുകൊണ്ട് നടന്നു നീങ്ങുന്ന പ്രിയകവിയെ കൗതുകത്തോടെ ലെനിൻ നോക്കിനിൽക്കും.
