- HOME
- NEWS
- POLITICS
- SPORTS
- CINEMA
- CHANNEL
- MONEY
- RELIGION
- INTERVIEW
- SCITECH
- OPINION
- FEATURE
- MORE
പെറ്റമ്മയും പിന്നീട് പോറ്റമ്മയും തള്ളിക്കളഞ്ഞു; വളർത്തച്ഛന്റെ തണലിൽ ജീവിത വിജയം: അനുഭവം പങ്കുവെച്ച് യുവതി
മോശമായ ജീവിത സാഹചര്യത്തിൽ നിന്നും ജീവിത വിജയം കൈവരിച്ചവർ അവരുടെ അനുഭവങ്ങൾ പങ്കുവയ്ക്കുന്ന സോഷ്യൽ മീഡിയയിലെ ഇടമാണ് ഹ്യൂമൻസ് ഓഫ് ബോംബ ഫെയ്സ് ബുക്ക് പേജ്. പെറ്റമ്മയും പോറ്റമ്മയും തള്ളിപ്പറയുകയും തുടർന്ന് വളർത്തച്ഛന്റെ തണലിൽ വളരുകയുംചെയ്ത യുവതിയുടെ ഹൃദയം തൊടുന്ന കുറിപ്പാണ് ഇപ്പോൾ ഇവിടെ ചർച്ചയാകുന്നത്. അനാഥാലയത്തിൽ നിന്നും ദത്തെടുക്കപ്പെടുകയും പിന്നീട് പോറ്റമ്മയ്ക്ക് വളർത്ത് മകളോടുള്ള സ്നേഹം കുറയുകയും ചെയ്തു. എന്നാൽ വളർത്തച്ഛൻ ചേർത്തു നിർത്തി വളർത്തി വലുതാക്കുക ആയിരുന്നു.
യുവതിയുടെ കുറിപ്പിൽ നിന്ന്..
അമ്മയുടെ വീട്ടുകാർ എന്നെ ഇരുകൈയും നീട്ടി സ്വീകരിച്ചെങ്കിലും പപ്പയുടെ വീട്ടുകാരിൽ നിന്ന് സുഖകരമായ അനുഭവമായിരുന്നില്ല ഉണ്ടായിരുന്നത്. എന്നാൽ, ഇതൊന്നും അറിയിക്കാതെയാണ് എന്നെ പപ്പയും അമ്മയും വളർത്തിയത്. എനിക്ക് ഏഴു വയസ്സ് പ്രായമുള്ളപ്പോൾ കസിന്റെ വീട്ടിൽ വെച്ച് ഭായ് ദൂജ് ചടങ്ങിനിടെ ഞാൻ സഹോദരന്മാരുടെ നെറ്റിയിൽ തിലകം ചാർത്തി. എന്നാൽ, ഞാൻ തിലകം ചാർത്തിയ ഉടനെ തന്നെ അവർ അത് മായിച്ചു കളഞ്ഞു. നീ എന്റെ സഹോദരിയല്ല എന്ന് പറഞ്ഞായിരുന്നു തിലകം മായ്ച്ചു കളഞ്ഞത്. എന്നാൽ, എന്താണ് അവർ പറഞ്ഞത് എന്ന് ആ പ്രായത്തിൽ എനിക്ക് മനസ്സിലായില്ല. പപ്പ അപ്പോൾ തന്നെ എന്നെ വീട്ടിലേക്ക് കൂട്ടിക്കൊണ്ട് പോകുകയും അവരുമായുള്ള ബന്ധം ഉപേക്ഷിക്കുകയും ചെയ്തു. എന്നാൽ, ഈ സംഭവത്തിന് തൊട്ടുപിന്നാലെ അമ്മയുടെ സ്വഭാവത്തിലും പ്രകടമായ മാറ്റങ്ങൾ വന്നു തുടങ്ങി. എന്റെ വികാരങ്ങളേക്കാൾ അധികമായി സമൂഹത്തെ കേട്ട് തുടങ്ങി. എന്നോട് പരുഷമായി സംസാരിക്കുകയും നീയെന്റെ മകളല്ലെന്ന് പറയുകയും ചെയ്തു. തിരിച്ച് അമ്മയോട് പപ്പ കയർത്തു സംസാരിച്ചു. അതോടെ അമ്മയും ഞാനും തമ്മിലുള്ള ബന്ധം വഷളായി. എന്റെ ഇരുണ്ടനിറത്തെ അമ്മ വെറുത്തു. കൂടാതെ, പഠിക്കാൻ മിടുക്കിയല്ലാത്തതും അമ്മയെ ചൊടിപ്പിച്ചു. ഇതായിരുന്നു എന്നെ ഏറെ നിരാശയാക്കിയത്.
നാലാം ക്ലാസിൽ പഠിക്കുമ്പോൾ ഡൈസ്ലെക്സിയ എന്ന രോഗം എനിക്കുണ്ടെന്ന് തിരിച്ചറിഞ്ഞു. പപ്പ തന്നെയായിരുന്നു വീണ്ടും ആശ്രയം. അച്ഛനും മകളും തമ്മിലുള്ള ബന്ധം ഇതോടെ ഗാഢമായി. ഞങ്ങൾ ഒന്നിച്ചിരുന്ന് പഠിച്ചു. പതിയെ, എന്റെ മാർക്കുകൾ ഉയർന്നു. ഒരു സ്വപ്നവും ഒരുപാട് വലുതല്ലെന്ന് പപ്പ എന്നെ പഠിപ്പിച്ചു. സ്കൂൾ പഠനം കഴിഞ്ഞപ്പോൾ ഫാഷൻ ഡിസൈനിങ് പഠിക്കാൻ ഞാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നുവെന്ന് പപ്പയെ അറിയിച്ചു. നീ എന്ത് കാര്യം ചെയ്താലും അത് മികച്ചതാകുമെന്നും ഹൃദയവും ആത്മാവും അതിനായി നീക്കിവെക്കാനും പപ്പ പറഞ്ഞു. ഇതാണ് എന്റെ ജീവിതമന്ത്രം.
ഫാഷൻ പഠനം മികച്ചതായിരുന്നു. ഒരുപാട് കാര്യങ്ങൾ പഠിച്ചു. ഒരാളുമായി ഇഷ്ടത്തിലാകുകയും ചെയ്തു. എന്നാൽ, കാര്യങ്ങൾ വലിയ കുഴപ്പമില്ലാതെ മുന്നോട്ട് പോകുന്നതിനിടെ പെട്ടെന്നാണ് എന്റെ മാനസിക ആരോഗ്യം മോശമായത്. പപ്പ വന്ന് എന്നെ വീട്ടിലേക്ക് കൂട്ടിക്കൊണ്ട് പോയി. എന്റെ ബന്ധത്തെക്കുറിച്ചും മറ്റും തുറന്ന് സംസാരിക്കാൻ അദ്ദേഹം സഹായിച്ചു. സാധാരണഗതിയിൽ ഇന്ത്യയിൽ മാനസിക പ്രശ്നങ്ങൾ അനുഭവിക്കുന്നവർക്ക് ഭ്രഷ്ട് കൽപ്പിക്കാറുണ്ട്. എന്നാൽ, പപ്പ എനിക്ക് ചികിത്സ ഉറപ്പാക്കി. എന്നാൽ, അമ്മയുടെ കുത്തുവാക്കുകൾ തുടർന്നുകൊണ്ടേ ഇരുന്നു. പപ്പയുടെ പിന്തുണ അതെല്ലാം കേട്ടില്ലെന്ന് വയ്ക്കാൻ സഹായിച്ചു.
നല്ല ചികിത്സയുടെ ഫലമായി ഒരു വർഷം കൊണ്ട് എന്റെ രോഗം ഭേദമായി. ഇന്ന് ഞാൻ മാനസികമായി ബുദ്ധിമുട്ടുകളൊന്നും അനുഭവിക്കുന്നില്ല. ഒരു ഡിസൈനറാകാനുള്ള എന്റെ സ്വപ്നം പൂർത്തിയാക്കാനുള്ള തീവ്ര ശ്രമത്തിലാണ് ഇന്ന് ഞാൻ. എന്നെ മനസ്സിലാക്കുകയും പിന്തുണയ്ക്കുകയും ചെയ്യുന്ന ഒരാളുമായി ആരോഗ്യപരമായ ബന്ധത്തിലാണ് ഞാൻ ഇന്ന്. പക്ഷേ, ഏറ്റവും മികച്ച ബന്ധം ഞാൻ എന്റെ പപ്പയുമായി കാത്ത് സൂക്ഷിക്കുന്നു. എന്റെ അടുത്ത സുഹൃത്താണ് പപ്പ. അമ്മയ്ക്കും എനിക്കും ഇടയിലുള്ള പ്രശ്നങ്ങൾ അവസാനിക്കുന്ന ഒരു ദിവസത്തിനായി കാത്തിരിക്കുകയാണ് ഞാൻ. സിലിഗുരിയിൽ ആ കൊച്ചുകുട്ടിയെ ചൂണ്ടിക്കാട്ടി ഇതാണ് എന്റെ മകൾ എന്ന് പറഞ്ഞ് ആ മനുഷ്യൻ എന്നെ സ്വീകരിച്ച ആ ദിവസത്തെ ഓർത്ത് ഞാൻ ഏറെ നന്ദി ഉള്ളവളാണ്. ഞാൻ എന്നിൽ വിശ്വസിക്കുന്നു, കാരണം അദ്ദേഹം എന്നെ വിശ്വസിക്കുന്നു.