- HOME
- NEWS
- POLITICS
- SPORTS
- CINEMA
- CHANNEL
- MONEY
- RELIGION
- INTERVIEW
- SCITECH
- OPINION
- FEATURE
- MORE
ആരുടെയും പ്രസംഗം കൊണ്ട് ലോകം നന്നായിട്ടില്ല; കവി സച്ചിദാനന്ദന് പൊതുജീവിതം അവസാനിപ്പിക്കുന്നു; ഇനി പങ്കെടുക്കുക കവിതയുമായി ബന്ധപ്പെട്ട ചില പരിപാടികളില് മാത്രം; കാരണം വിശദീകരിച്ച് സച്ചിദാനന്ദന്റെ കുറിപ്പ്
കവി സച്ചിദാനന്ദന് പൊതുജീവിതം അവസാനിപ്പിക്കുന്നു
തൃശൂര്: താല്ക്കാലിക ണറവി രോഗത്തിന് ചികിത്സയില് ആയതിനാല്. പൊതുജീവിതം പതിയെ അവസാനിപ്പിക്കുന്നുവെന്ന് കവിയും കേരള സാഹിത്യ അക്കാദമി പ്രസിഡന്റുമായ കെ സച്ചിദാനന്ദന്. ചികിത്സയിലാണെന്നും സമ്മര്ദ്ദം രോഗാവസ്ഥ കൂട്ടുന്നുവെന്നും സച്ചിദാനന്ദന് ഫെയ്സ്ബുക്കില് കുറിച്ചു.
'യാത്ര, പ്രസംഗം ഇവ ഒഴിവാക്കുന്നു. ക്രിസ്തുവും ബുദ്ധനും മുതല് ആരുടെയും പ്രസംഗം കൊണ്ട് ലോകം നന്നായിട്ടില്ല. അത് ഒരു സമയം പാഴാക്കുന്ന പരിപാടി മാത്രം എന്ന് 60വര്ഷത്തെ അനുഭവം എന്നെ ബോധ്യപ്പെടുത്തി. അതുകൊണ്ട് എന്റെ ജീവന് നിലനിര്ത്തുന്ന കവിതയുമായി ബന്ധപ്പെട്ട ചില പരിപാടികളില് മാത്രമേ ഇനി പങ്കെടുക്കൂ; ഈ ടേം കഴിയും വരെ അക്കാദമിയുടെ ചില പരിപാടികളിലും' സച്ചിദാനന്ദന് കുറിപ്പില് പറയുന്നു.
സച്ചിദാനന്ദന്റെ കുറിപ്പിന്റെ പൂര്ണരൂപം
സുഹൃത്തുക്കളെ, ഞാന് 7വര്ഷം മുന്പു ഒരു താത്കാലികമറവി രോഗത്തിന് (transient global amnesia)വിധേയനായിരുന്നു. അന്നു മുതല് മരുന്നും (Levipil 500, twice a day) കഴിക്കുന്നുണ്ട്. പിന്നീട് അത് വന്നിരുന്നില്ല. എന്നാല് നവമ്പര്1 ന് പുതിയ രീതിയില് അത് തിരിച്ചുവന്നു. കാല് മരവിപ്പ്, കൈ വിറയല്, സംസാരിക്കാന് പറ്റായ്ക, ഓര്മ്മക്കുറവ് - ഇങ്ങിനെ അല്പ്പം നേരം മാത്രം നില്ക്കുന്ന കാര്യങ്ങള്. 5 ദിവസമായി ആശുപത്രിയില്. ഒക്ടോബര് മാസം നിറയെ യാത്രകളും പരിപാടികളും ആയിരുന്നു. Stress ആണ് ഈരണ്ടാം അവതാരത്തിന് പ്രധാനകാരണം എന്ന് ഡോക്ടര്മാര്. അതുകൊണ്ട് പതുക്കെപ്പതുക്കെ public life അവസാനിപ്പിക്കുന്നു.
യാത്ര, പ്രസംഗം ഇവ ഒഴിവാക്കുന്നു. ക്രിസ്തുവും ബുദ്ധനും മുതല് ആരുടെയും പ്രസംഗം കൊണ്ട് ലോകം നന്നായിട്ടില്ല. അത് ഒരു സമയം പാഴാക്കുന്ന പരിപാടി മാത്രം എന്ന് 60വര്ഷത്തെ അനുഭവം എന്നെ ബോദ്ധ്യപ്പെടുത്തി. അതുകൊണ്ട് എന്റെ ജീവന് നിലനിര്ത്തുന്ന കവിതയുമായി ബന്ധപ്പെട്ട ചിലപരിപാടികളില് മാത്രമേ ഇനി പങ്കെടുക്കൂ; ഈ ടേം കഴിയുംവരെ അക്കാദമിയുടെ ചില പരിപാടികളിലും. ദയവായി എന്നെ പൊതുയോഗങ്ങള്ക്കു വിളിക്കാതിരിക്കുക. വന്നില്ലെങ്കില് ദയവായി പരിഭവമില്ലാതെ അംഗീകരിക്കുക. ഓര്മ്മയും വായനയും ഭാവനയും ഉള്ളിടത്തോളം ഞാന് എഴുതും. എപ്പോള് വേണമെങ്കിലും അവ ഇല്ലാതാകാം.